हेलोद्धूनितखेदया विशदया प्रोन्मीलदामोदया
शाम्यच्छास्त्रविवादया रसदया चितार्पितोन्मादया ।
शश्वद्भक्तिविनोदया समदया माधुर्यमर्यादया
श्रीचैतन्य दयानिधे तव दया भूयादमन्दोदया ॥
heloddhūnita-khedayā viśadayā pronmīlad-āmodayā
śāmyac-chāstra-vivādayā rasa-dayā citārpitonmādayā |
śaśvad-bhakti-vinodayā samadayā mādhurya-maryādayā
śrī-caitanya dayā-nidhe tava dayā bhūyād amandodayā ||
(Caitanya-candrodaya-nāṭakam: 8.14; cited in Caitanya-caritāmṛta: 2.10.119)
“O ocean of grace, Śrī Caitanya! May your grace arising in abundance with the limit of mādhurya—[mādhurya] by which lamentation is easily cast away, which is brilliant [i.e., pure], which fully expands delight, which resolves dispute over śāstra, which bestows rasa, by which unmāda [i.e., madness] is cast into the mind, which manifests eternal delight in bhakti, and which is endowed with mada [i.e., jubilation]—be [bestowed upon me].”