पृथोस्तत्सूक्तमाकर्ण्य सारं सुष्ठु मितं मधु ।
स्मयमान इव प्रीत्या कुमार: प्रत्युवाच ह ॥ 

pṛthos tat sūktam ākarṇya sāraṁ suṣṭhu mitaṁ madhu |
smayamāna iva prītyā kumāraḥ pratyuvāca ha ||
(Śrīmad Bhāgavatam: 4.22.17)

“Hearing the fine speech of Pṛthu, which was sound, superlative, concise, and sweet, the Kumāras, mildly smiling, replied thus with satisfaction.”

Commentary

According to Śrīdhara Svāmīpāda and Viśvanātha Cakravartīpāda, “sound” (sāram) means proper (nyāyyam), “superlative” (suṣṭhu) means deep in meaning (gambhīrārtham), “concise” (mitam) means consisting of a small number of letters (alpākṣaram), and “sweet” (madhu) means pleasing to hear (śrota-priyam) or mellifluous (madhuram).

Categories

, , , , , ,
Scroll to Top