śraddhayā helayā nāma raṭanti mama jantavaḥ
śraddhayā helayā nāma raṭanti mama jantavaḥ |
teṣāṁ nāma sadā pārtha vartate hṛdaye mama ||
na nāma sadṛśaṁ jñānaṁ na nāma sadṛśaṁ vratam |
na nāma sadṛśaṁ dhyānaṁ na nāma sadṛśaṁ phalam ||
na nāma sadṛśas tyāgo na nāma sadṛśaḥ śamaḥ |
na nāma sadṛśaṁ puṇyaṁ na nāma sadṛśī gatiḥ || …
nāmaiva paramā muktir nāmaiva paramā gatiḥ |
nāmaiva paramā śāntir nāmaiva paramā sthitiḥ ||
nāmaiva paramā bhaktir nāmaiva paramā matiḥ |
nāmaiva paramā prītir nāmaiva paramā smṛtiḥ ||
nāmaiva kāraṇaṁ jantor nāmaiva prabhur eva ca |
nāmaiva paramārādhyo nāmaiva paramo guruḥ ||
(Ādi Purāṇa: cited in Hari-bhakti-vilāsa: 11.464–469)
“[Bhagavān Śrī Kṛṣṇa:] O Pārtha, the names of those living beings who call out my name, respectfully or easily, always remain in my heart. There is no knowledge like my name. There is no rite like my name. There is no meditation like my name. There is no attainment like my name. There is no renunciation like my name. There is no equanimity like my name. There is no purity like my name. There is no shelter like my name. … My name alone is the greatest mukti. My name alone is the greatest shelter. My name alone is the greatest equanimity. My name alone is the greatest fixity. My name alone is the greatest bhakti. My name alone is the greatest awareness. My name alone is the greatest love. My name alone is the greatest remembrance. My name alone is the cause, and my name alone is the master, of the living being. My name alone is the greatest object of worship. My name alone is the greatest guru.”