sā hānis tan mahac chidraṁ sa mohaḥ sa ca vibhramaḥ
sā hānis tan mahac chidraṁ sa mohaḥ sa ca vibhramaḥ |
yan muhūrtaṁ kṣaṇaṁ vāpi vāsudevaṁ na kīrtayet ||
(Kātyāyana Saṁhitā; cited in Hari-bhakti-vilāsa: 11.508; Bhakti Sandarbha: 115; Sarva-samvādinī on Bhagavat Sandarbha, Durgama-saṅgaminī to Bhakti-rasāmṛta-sindhu: 1.2.247; Krama-sandarbha-ṭīkā on Śrīmad Bhāgavatam: 2.9.35)
“That moment or even instant in which Vāsudeva is not praised is a loss, a great fault, a delusion, and a fiasco.”